ช่วงปิดเทอมใหญ่ คมมีซอด้วงเป็นของตัวเองแล้ว และซื้อมาด้วยหยาดเหงื่อของตัวเองเป็นซอคันยาวพิเศษของอาจารย์สุวิทย์ที่หวงมาก ไม่อยากจะขาย ได้มาแล้วก็อยากเล่นเป็น
คมได้ไปลงเรียนซอด้วงคอร์ส 20 ชั่วโมง จบคอร์สภายใน 1 เดือน ก็มีรายการแข่งขันทักษะโรงเรียนเอกชนนอกระบบ ที่ศูนย์วิจัยจุฬาภรณ์ ในวันที่ 28 เมษายน 2553 ประเภทซอด้วง
คุณครูส่งให้ไปลองสนามแข่งหาประสบการณ์ดู ในวันแข่งขัน คมอยู่ลำดับที่ 11 ในกลุ่มผู้แข่งขันระดับอายุไม่เกิน 13 ปี และคมตอนนี้อายุยังไม่เต็ม 10 ปี มีผู้แข่งขันขึ้นไปแข่งเล่นซอด้วงบนเวทีแล้ว ราว 10 คน ในห้องแข่งขันเงียบมาก เข้าใจว่าเป็นกฏกติกา เพื่อมิให้รบกวนสมาธิผู้แข่งขัน มีผู้นั่งชมไม่เกิน 30 ที่นั่ง และพิธีกรขอความร่วมมือให้ปิดโทรศัพท์มือถือ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงดัง
เมื่อถึงลำดับที่คมต้องขึ้นแสดง คมเล่นเพลงนางครวญ 2 ชั้น (เป็นเพลงเศร้า ครูเน้นให้ทำอารมณ์และท่าทางให้เศร้าด้วย) พอจบเพลง ก็มีเสียงปรบมือเกิดขึ้นโดยไม่คาดฝัน ผู้ชมในห้องดูคึกคักขึ้น จนทางคณะกรรมการประกาศว่า สามารถปรบมือเป็นกำลังใจให้น้องๆ ได้ไม่ผิดกติกา ต่อจากนั้นผู้แข่งขันก็ได้รับเสียงปรบมือกันทุกคน คมจึงเป็นคนแรกที่ทำให้เกิดเสียงปรบมือในครั้งนี้ พอลงจากเวที มีคุณยายท่านหนึ่ง ลุกขึ้นจากเก้าอี้เข้ามาจับแขนลูบหัว และผู้ใหญ่อีก 2 ท่านก็เข้ามาชื่นชมให้กำลังใจโดยที่เราไม่ได้รู้จักกัน เล่นเอาคมเขิน งานนี้ทำให้คมมีลุ้นเหรียญทอง...แต่เสียงปรบมือก็ไม่ใช่คณะกรรมการ มันจึงเป็นคนละเรื่องแต่อยู่ในเรื่องเดียวกัน ยึดมั่น เอาแน่นอนไม่ได้
แม่ได้คุยให้คมเข้าใจ นี่ไงล่ะ ประสบการณ์ เราได้ประสบการณ์แล้วเป็นเหรียญเงินมาด้วย และมีผู้ชมให้ดอกไม้แห่งเสียงปรบมือกลับบ้าน ดอกไม้นี้จะเบ่งบานในใจเรา เป็นยาชูกำลังอย่างดี และฝังใจไปนาน
วีดีโอเพลง "นางครวญ 2 ชั้น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น