การประกวดเซ็ทเทรดเยาวชนดนตรีแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 14 ของคม

แข่งระดับประเทศหรือแข่งเอาตัวให้รอด

...คม...เลือกเรียนดนตรีด้วยความชอบ มีความสุขกับเสียงเพลงที่ได้บรรเลง ในเส้นทางสายนี้ใช่จะมีแต่สิ่งที่ชอบ แต่ยังมีเรื่องราวให้ขยาด เหนื่อย ฝืน...ควบคู่กันไปด้วย ประสบการณ์ที่คมได้เจอครั้งนี้...ถ้าถือเป็นเรื่องที่ชอบจัดเป็นเรื่องปกติธรรมดาได้ก็นับว่าเป็นคนเข้มแข็ง แต่ถ้าเราคิดตรงข้ามคือไม่ชอบก็คงจัดเป็นเด็กที่อ่อนแอไร้อนาคต แต่คมก็ผ่านมันมาแล้วในองค์ประกอบที่ไม่ค่อยจะราบรื่นนัก โดยที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้

เมื่อราวกลางปี 2553 นี้ คมได้เรียนเพลงเดี่ยวนกขมิ้น ซึ่งเป็นเพลงเดี่ยวเครื่องดนตรีเบื้องต้นของขั้นสูงที่ต้องใช้เทคนิคทางเชิงระนาดเอกเยอะกว่าเพลงอื่นๆ ที่คมเคยเรียน ครูบอกว่าเป็นเพลงที่จะเอาไปใช้แข่งเซ็ทเทรดปลายปีนี้ คมได้เพลงนี้มาไม่ทันจะแม่นเลย ครูผู้สอนติดธุระงานยุ่งจนมาสอนไม่ได้ คมรอ...ให้ครูกลับมาสอนนานเป็นเดือนๆ แต่ครูก็ไม่กลับมา ต่อมาคมได้ครูใหม่คนที่สอง เขาสอนเพลงอื่นๆ ไม่เกี่ยวกับเพลงแข่งของคมเลย 

ทิ้งช่วงไปราว 3 เดือนกว่า คมพบคุณครูท่านเดิมที่คมรออยู่อีกครั้ง คือวันบันทึกเสียงส่งเพลงเข้าประกวดวันสุดท้าย ในวันเดียวนี้ คมต้องซ้อมเพลงให้ดีที่สุด จากเพลงที่ไม่ค่อยแม่นเรื่องจังหวะ ลูกรัวไม่ชัด กำลังไม่คงที่ ทำไม่ได้ไม่ถูกก็ทำใหม่ แรงก็หมดไปเรื่อยๆ แต่ต้องฝืนเค้นกำลังออกมา เที่ยวแล้วเที่ยวเล่า กว่าจะอัดเสียงผ่านรอบที่ดีที่สุด หมดเวลาแบบฉิวเฉียว ต้องนำเอกสารใบสมัคร ซีดีเพลงที่อัดจัดส่งไปรษณีย์ด่วน การถูกเคี่ยวให้ได้ผลงานที่ดีภายในวันเดียว นับเป็นช่วงเวลาที่หินมากสำหรับคม อย่าได้ถามหารอยยิ้มบนใบหน้าคมเลย 

วีดีโอนี้ถือเป็นรอบที่ดีที่สุด ที่คมทำได้

 

เมื่อถึงวันประกาศผล คมมีรายชื่อ 1 ใน 25 คน ติดเข้ารอบรองชนะเลิศของระดับประถมศึกษาโดยไม่ได้คาดหวัง แต่เขากลับไม่ดีใจหรือมีความสุขอย่างที่ควรจะเป็น เพราะรู้ตัวว่าจะมีสิ่งที่ไม่อยากทำรออยู่ ถ้านับวันที่เรียนดนตรีก่อนแข่ง เหลืออยู่ 6 ครั้ง คมเรียนเฉพาะวันอาทิตย์กับครูคนที่สอง เรียนแบบเดิม เพิ่มการดูเพลงแข่งให้คมมากขึ้น หมดไป 4 อาทิตย์ เขาก็ออกไปอีกคน เปลี่ยนครูอีก (ช่างอาภัพครูเสียจริง) 

คมได้ครูใหม่คนที่สาม เหลืออีก 2 อาทิตย์จะแข่งแล้ว ครูคนนี้ได้ปรับและสอนเทคนิคเชิงระนาดที่คมยังไม่รู้ได้มากทีเดียว ช่วยให้คมมีกำลังใจมากขึ้น แต่คมก็มีเรื่องให้หนักใจ นั่นคือ ผืนระนาดที่จะใช้แข่ง เป็นผืนใหม่ที่ลงทุนซื้อมาเพื่อใช้แข่งโดยเฉพาะ แต่ตะกั่วหลุดไม่เลิกทำให้ไม่มั่นใจในวันแข่ง จนครูคนใหม่ต้องพกผืนระนาดส่วนตัวไปเผื่อในวันที่แข่ง และได้ใช้ผืนของครูขึ้นเวที แต่ต้องเสี่ยงกับลายไม้ของผืนระนาดที่ไม่คุ้น ซึ่งจะทำให้จำโน้ตเพลงผิดหรือเสียงเพี้ยนได้ในนาทีสำคัญเช่นนี้



ช่วงเวลาบนเวทีแข่งขันเมื่อวันเสาร์ที่ 18 ธันวาคม 2553 ที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล เหมือนแข่งกับตัวเอง คือทำตัวให้รอดพ้นข้อผิดพลาด และทำให้เหมือนตอนซ้อมในรอบที่สมบรูณ์ที่สุด เมื่อคมทำได้เต็มที่แล้วก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจ กับโล่งใจด้วยซ้ำ การแข่งขันบนเวทีนี้มีการแสดงที่หลากหลาย แต่ละคนแต่ละประเภทเขาตัดสินรวมกันหมด คมหมดภาระกิจการแข่งขันที่รอบนี้... แต่คมยังไม่หมดภาระกิจในวันนี้

 

 

 

คมต้องไปสอบเลื่อนขั้นทางดนตรี (ระนาดเอก) ที่ SPN Music School ตอนสี่โมงเย็น ระหว่างเดินทางไปสอบ คมเริ่มมีอาการไม่สบาย ปวดศรีษะ คลื่นไส้ แน่นท้องตั้งแต่อยู่ในรถ พอถึงอาคารที่สอบ คมต้องเข้าๆ ออกๆ ห้องน้ำหลายรอบไม่หยุดเลย ปรากฎว่าหมดแรงเสียแล้ว พอถึงคิวสอบเขาก็เข้าสอบ พยามตีระนาดเต็มที่เท่าที่แรงยังเหลืออยู่ และเขาก็สอบผ่านการทดสอบมาได้แบบไม่เต็มฝีมือ